Anizotropia muru wymaga rozpatrywania jego wytrzymałości na ścinanie niezależnie dla dwóch kierunków ortogonalnych.
Wytrzymałość charakterystyczną muru na ścinanie w kierunku równoległym do spoin wspornych - f_vk oraz w kierunku prostopadłym do spoin wspornych - f_vvk  określa się na podstawie wyników badań elementów próbnych. Badania należy przeprowadzać zgodnie z normą EN 1052-3. Wyniki badań stanowiące podstawę określenia wytrzymałości muru mogą pochodzić z badań przeprowadzonych dla określonego przedsięwzięcia lub być przyjęte z bazy danych.

Wytrzymałość uzyskana w wyniku podzielenia wytrzymałości charakterystycznej przez częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla materiału - ϒ_M.
Wytrzymałość obliczeniową stosuje się w projektowaniu, do obliczeń nośności konstrukcji i jej elementów.

Charakterystyczna wartość wytrzymałości uzyskanej w badaniach jednakowych elementów wykonanych z badanego materiału, poddanych jednakowemu obciążaniu w sposób wywołujący badany stan naprężeń – ściskanie, rozciąganie, ścinanie. Jest wartością odpowiadającą założonemu prawdopodobieństwu nieprzekroczenia w teoretycznie nieograniczonej liczbie prób.

Średnia wartość wytrzymałości uzyskanej w badaniach jednakowych elementów wykonanych z badanego materiału, poddanych jednakowemu obciążaniu w sposób wywołujący badany stan naprężeń – ściskanie, rozciąganie, ścinanie.

Wytrzymałość charakterystyczną muru na ściskanie - f_k określa się na podstawie wyników badań elementów próbnych. Badania należy przeprowadzać zgodnie z normą EN 1052-1. Wyniki badań stanowiące podstawę określenia wytrzymałości muru mogą pochodzić z badań przeprowadzonych dla określonego przedsięwzięcia lub być przyjęte z bazy danych.

W normie opisano metodę określenia wytrzymałości na rozciąganie przy zginaniu elementów murowych z betonu kruszywowego. Metoda polega na przyjęciu wytrzymałości na rozciąganie przy zginaniu poprzez badanie próbek na zginanie. Metoda dotyczy elementów murowych o grubości mniejszej niż 100 mm oraz stosunku długości do szerokości większym od 10. Podano sposób przygotowania próbek oraz urządzenia i materiały pomocnicze potrzebne do przeprowadzenia badania, procedurę badawczą oraz sposób obliczania, przedstawiania i wyznaczania wyników wraz z informacjami, jakie powinno zawierać sprawozdanie z badań.

Cecha mechaniczna materiału odpowiadająca jego zdolności do przejmowania oddziaływań (sił, obciążeń, odkształceń) wywołujących w nim stan naprężenia.