Anizotropia muru wymaga rozpatrywania jego wytrzymałości na ścinanie niezależnie dla dwóch kierunków ortogonalnych.
Wytrzymałość charakterystyczną muru na ścinanie w kierunku równoległym do spoin wspornych - f_vk oraz w kierunku prostopadłym do spoin wspornych - f_vvk  określa się na podstawie wyników badań elementów próbnych. Badania należy przeprowadzać zgodnie z normą EN 1052-3. Wyniki badań stanowiące podstawę określenia wytrzymałości muru mogą pochodzić z badań przeprowadzonych dla określonego przedsięwzięcia lub być przyjęte z bazy danych.

Wytrzymałość uzyskana w wyniku podzielenia wytrzymałości charakterystycznej przez częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla materiału - ϒ_M.
Wytrzymałość obliczeniową stosuje się w projektowaniu, do obliczeń nośności konstrukcji i jej elementów.

Charakterystyczna wartość wytrzymałości uzyskanej w badaniach jednakowych elementów wykonanych z badanego materiału, poddanych jednakowemu obciążaniu w sposób wywołujący badany stan naprężeń – ściskanie, rozciąganie, ścinanie. Jest wartością odpowiadającą założonemu prawdopodobieństwu nieprzekroczenia w teoretycznie nieograniczonej liczbie prób.

Średnia wartość wytrzymałości uzyskanej w badaniach jednakowych elementów wykonanych z badanego materiału, poddanych jednakowemu obciążaniu w sposób wywołujący badany stan naprężeń – ściskanie, rozciąganie, ścinanie.

Wytrzymałość charakterystyczną muru na ściskanie - f_k określa się na podstawie wyników badań elementów próbnych. Badania należy przeprowadzać zgodnie z normą EN 1052-1. Wyniki badań stanowiące podstawę określenia wytrzymałości muru mogą pochodzić z badań przeprowadzonych dla określonego przedsięwzięcia lub być przyjęte z bazy danych.

Cecha mechaniczna materiału odpowiadająca jego zdolności do przejmowania oddziaływań (sił, obciążeń, odkształceń) wywołujących w nim stan naprężenia.