W przepisach brak jest jednoznacznej definicji dachu płaskiego. W normie PN-B-10425:1989 Przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne murowane z cegły - Wymagania techniczne i badania przy odbiorze określono dach płaski jako dach o kącie nachylenia połaci do 12 stopni. Natomiast w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego dla dachów płaskich przyjmowany jest często maksymalny kąt nachylenia połaci do 10 stopni. Należy pamiętać, że stosowanie norm jest dobrowolne (oprócz tych, które są wymienione w Rozporządzeniach). Jednymi z popularniejszych dachów płaskich są stropodachy. 

Pochylenie połaci dachowej jest to kąt zawarty między połacią a płaszczyzną poziomą, określony w stopniach, spadkiem w procentach lub tangensem tego kąta.

Pokrycie dachowe jest zewnętrzną wodoszczelną częścią dachu, zabezpieczającą budynek przed wpływami atmosferycznymi. Wybór pokrycia dachowego zależy przede wszystkim od: pochylenia połaci dachowej, nośności konstrukcji dachu, kształtu dachu, projektowanej trwałości pokrycia, estetyki itp. 

Głównym zadaniem dachu jest ochrona budynku przed działaniem czynników zewnętrznych. Kształt dachu zależy od formy budynku, rodzaju pokrycia dachowego, położenia geograficznego, przewidywanego sposobu użytkowania, a także mody, trendów architektonicznych oraz tradycji regionalnych.

Dach jest elementem zamykającym budynek, chroni go przed opadami atmosferycznymi, słońcem, wiatrem i temperaturą.  Składa się z konstrukcji nośnej, pokrycia i warstwy izolacji cieplnej.  Kształtują go połacie dachowe, które najczęściej są płaszczyznami, ale również mogą być powierzchniami kulistymi, walcowymi, stożkowymi. Dach wyposażony jest dodatkowo w instalację odgromową oraz urządzenia odpływu wody opadowej: rynny, rury spustowe itp. 

Każdy dach kształtują połacie dachowe, płaskie lub krzywoliniowe nachylone do poziomu. Połacie dachowe są ograniczone krawędziami. Uzupełnieniem dachu są urządzenia odpływu wody opadowej (rynny i rury spustowe).