Leksykon

Wytrzymałość charakterystyczna muru na ściskanie

Wytrzymałość charakterystyczną muru na ściskanie - fk określa się na podstawie wyników badań elementów próbnych. Badania należy przeprowadzać zgodnie z normą EN 1052-1. Wyniki badań stanowiące podstawę określenia wytrzymałości muru mogą pochodzić z badań przeprowadzonych dla określonego przedsięwzięcia lub być przyjęte z bazy danych.

W Załączniku krajowym NA do normy PN-EN 1996-1-1, na podstawie istniejącej bazy wyników badań murów na ściskanie, podano zasady obliczania wytrzymałości charakterystycznej muru na ściskanie w kierunku prostopadłym do spoin wspornych (poziomych).

 

Wytrzymałość charakterystyczną na ściskanie muru ze spoinami wspornymi wypełnionymi zaprawą na całej powierzchni

Obliczanie wytrzymałości charakterystycznej na ściskanie muru ze spoiną wsporną wypełnioną na całej powierzchni

Mur ze spoiną wsporną wypełnioną zaprawą

 

Wyznaczanie wytrzymałości charakterystycznej

 

Dla murów ze spoinami wspornymi wypełnionymi zaprawą na całej powierzchni (innych niż ze spoinami pasmowymi) wytrzymałości charakterystyczne na ściskanie wyznacza się wg następujących wzorów:

 

  • dla murów wykonanych na zaprawie zwykłej lub lekkiej

   

 

  • dla murów ze spoinami cienkimi z elementów murowych ceramicznych grupy 1 i 4, elementów silikatowych, elementów z betonu kruszywowego oraz elementów z  autoklawizowanego betonu komórkowego o fb ≥ 2,4 MPa

 

  • dla murów ze spoinami cienkimi z autoklawizowanego betonu komórkowego o fb<2,4 Mpa
     
 
 
  • dla murów ze spoinami cienkimi z elementów murowych ceramicznych grupy 2 i 3
   

 
w których:
K – współczynnik uzależniony od materiału i grupy elementu murowego oraz rodzaju zaprawy o wartościach podanych w tablicy,
fb - znormalizowana wytrzymałość elementu murowego na ściskanie,
fm - wytrzymałość zaprawy murarskiej na ściskanie,
η – współczynnik o wartości 0,8 dla murów ze spoiną podłużną;
dla pozostałych murów η = 1,0
 
 

Współczynnik K

Element murowy

Rodzaj zaprawy murarskiej

Materiał

Grupa

Zaprawa zwykła

Zaprawa
do cienkich spoin

Zaprawa lekka

Ceramika

1

0,45

0,60

0,30

2

0,40

0,50

0,25

3

0,30

0,45

0,20

4

0,30

0,35

0,20

Silikaty

1

0,45

0,60

*)

2

0,40

0,45

*)

Beton kruszywowy

1

0,40

*)

*)

2

0,35

*)

*)

3

0,30

*)

*)

4

0,25

*)

*)

Autoklawizowany beton komórkowy

1

0,45

0,75

0,40

Kamień sztuczny

1

0,45

*)

*)

Kamień naturalny

1

0,45

*)

*)

*) W praktyce zwykle nie jest stosowane takie połączenie elementu murowego i zaprawy.

 
Cytowane wzory nie mogą być stosowane dla murów wykonanych z elementów murowych i zapraw o parametrach dla których brak jest wystarczającej bazy danych. Ograniczenia zakresu stosowania wzorów są następujące:
 
 

Maksymalna znormalizowana wytrzymałość na ściskanie elementu murowego – fb:

  • 75 MPa – dla murów z elementów murowych grupy 1 ze spoinami na zaprawach zwykłych lub lekkich,
  • 50 MPa – dla murów z elementów murowych grupy 1 ze spoinami cienkimi,
  • 35 MPa – dla murów z elementów murowych grupy 2,
  • 15 MPa – dla murów z elementów murowych grupy 3 lub 4.
 

Maksymalna wytrzymałość zaprawy na ściskanie fm:

  • fb ≤ 20 MPa - dla murów z elementów murowych grupy 1 ze spoinami na zaprawach zwykłych,
  • fb ≤ 20 MPa - dla murów z elementów murowych grupy 2, 3 i 4 ze spoinami na zaprawach zwykłych,
  • 10 MPa - dla murów z elementów murowych grupy 1 ze spoinami na zaprawach lekkich,

Uwaga: wytrzymałość zapraw do cienkich spoin nie powinna być większa od 10 MPa.

 

Dla murów wykonanych z elementów murowych lub zapraw o wytrzymałościach na ściskanie większych od podanych wyżej wartości maksymalnych, wytrzymałość charakterystyczną muru na ściskanie należy wyznaczać na podstawie badań lub przyjąć wytrzymałość obliczoną dla parametrów maksymalnych.

 

Wytrzymałość charakterystyczną na ściskanie – fk muru wykonanego z użyciem zapraw zwykłych, gdy stosuje się elementy murowe z betonu kruszywowego grupy 2 i grupy 3 z pionowymi drążeniami całkowicie wypełnionymi betonem należy ustalać jak dla elementów murowych grupy 1 przyjmując za wartość fb mniejszą z wytrzymałości na ściskanie betonu wypełniającego lub elementów murowych.

 

Wytrzymałość charakterystyczną na ściskanie muru ze spoinami pasmowymi

 

Wytrzymałość charakterystyczną na ściskanie muru ze spoinami pasmowymi - fk  można obliczać z podanych wyżej wzorów, jeżeli za znormalizowaną wytrzymałość na ściskanie elementów murowych fb przyjmuje się wartość określoną na podstawie badań elementów murowych wykonanych zgodnie z EN 772-1 jak dla muru ze spoinami pasmowymi.

Obliczanie wytrzymałości charakterystycznej na ściskanie muru ze spoinami pasmowymi

Spoina pasmowa w murze

 

W przypadku murów ze spoinami pasmowymi, spełniających następujące warunki:

  • grubość muru jest równa szerokości lub długości elementu murowego tak, że nie ma spoin równoległych do płaszczyzny licowej ściany na całej długości ściany lub jej części,
  • suma szerokości wszystkich pasm zaprawy - g jest nie mniejsza niż 0,4t,
  • szerokość każdego pasma zaprawy wynosi nie mniej niż 30 mm, przy czym pasma skrajne znajdują się przy licu ściany,

można przyjmować w obliczeniach wytrzymałości charakterystycznej muru na ściskanie, znormalizowaną wytrzymałość średnią na ściskanie elementu murowego fb, określoną dla spoin wspornych wypełnionych zaprawą na całej powierzchni. Wytrzymałość charakterystyczną uzyskaną z obliczeń należy zredukować proporcjonalnie do stopnia wypełnienia spoiny wspornej zaprawą, przyjmując współczynnik redukcyjny ω określony ze wzoru:

w którym:

g - suma szerokości pasm zaprawy,

t - grubość ściany.

 

 

Oblicz fk wg PN-EN Kalkulatory budowlane

 

Wytrzymałość charakterystyczną muru na ściskanie w kierunku równoległym do spoin wspornych (kierunek poziomy) można obliczać również z podanych wyżej wzorów jeżeli za znormalizowaną wytrzymałość średnią na ściskanie elementów murowych fb przyjmuje się wartość określoną na podstawie badań, w których kierunek działania obciążenia elementów próbnych jest taki sam jak kierunek działania oddziaływań na mur, z zastosowaniem współczynnika redukcyjnego, jak podano w EN 772-1, o wartości nie większej niż 1,0. Dla grup 2 i 3 elementów murowych, wartość K należy pomnożyć przez 0,5.Ten sposób obliczeń może być stosowany dla murów z wypełnionymi spoinami pionowymi.