Technologia tradycyjna udoskonalona

Obecnie, pojęcia te używane są również do współczesnych konstrukcji murowych, których proces wykonania począwszy od produkcji elementów murowych (cegieł, bloczków, pustaków), zapraw (zwykłych, lekkich, do spoin cienkowarstwowych), nadproży, stropów poprzez wykonanie obiektów oraz nadzór nad tymi procesami można niewątpliwie uważać za technologię.

Etapy realizacji budynków w technologii tradycyjnej murowanej

Technologię tradycyjną wykonywania obiektów budowlanych można podzielić na powiązane ze sobą etapy takie jak:

• produkcja elementów murowych, zapraw, elementów stropów, nadproży oraz innych akcesoriów wykorzystywanych do budowy wraz z wprowadzeniem ich na rynek zgodnie z obowiązującymi przepisami;
• projektowanie konstrukcji we wszystkich aspektach wymagań stawianych konstrukcjom budowlanym, uwzględniające cechy materiałów;
• wykonanie konstrukcji zgodnie z projektem z zastosowaniem wyrobów przewidzianych w projekcie, wprowadzonych na rynek i mających założone w projekcie parametry zadeklarowane przez producentów.

Technologia tradycyjna (murowa) łączona jest skutecznie z innymi technologiami: monolityczną i prefabrykowaną.

We wszystkich etapach wykonywania konstrukcji w technologii tradycyjnej powinny być stosowane właściwe przepisy i normy regulujące działania, narzucające poziom wymagań oraz regulujące zasady kontroli ich spełnienia.

Technologia tradycyjna udoskonalana – definicja

GUS podaje następującą definicję technologii tradycyjnej udoskonalonej:
 

Metoda wznoszenia budynku mieszkalnego, w której konstrukcją nośną są ściany wykonane z cegły, bloczków lub pustaków o ciężarze i wymiarach umożliwiających ich ręczne wbudowywanie.