Prawo budowlane nakłada obowiązek sporządzenia oceny charakterystyki energetycznej  budynku w formie świadectwa zawierającego określenie wielkości zapotrzebowania na energię.
Zapotrzebowanie to określa się w kWh/m²/rok.
Świadectwo charakterystyki energetycznej jest ważne 10 lat.

Dyrektywa 2010/31/UE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (EPBD) zastąpiła Dyrektywę 2002/91/WE, która miała stymulować działania na rzecz podniesienia jakości energetycznej budynków istniejących i nowych oraz ich certyfikacji energetycznej.
Znowelizowana Dyrektywa wprowadza definicję budynku o niemal zerowym wykorzystaniu energii, metodykę określania wymagań na podstawie kryterium kosztu optymalnego, a także sankcje za niewywiązywanie się ze stosowania jej zapisów.

Ustawa określa zasady sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej, kontroli systemu ogrzewania i systemu klimatyzacji w budynkach, prowadzenia centralnego rejestru charakterystyki energetycznej budynków oraz opracowania krajowego planu działań mającego na celu zwiększenie liczby budynków o niskim zużyciu energii.

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie określa wymagania w zakresie oszczędności energii i izolacyjności ciepła.

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie określa wymagania w zakresie oszczędności energii i izolacyjności ciepła.

Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa wpisuje osobę spełniającą wymagania, na jej wniosek, do wykazu osób uprawnionych do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej.

Centralny rejestr charakterystyki energetycznej budynków jest prowadzony z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego przez Ministra właściwego do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa.