Głębokość posadowienia fundamentu bezpośredniego mierzona jest od powierzchni terenu, lub w przypadku fundamentów wewnątrz budynku, od powierzchni posadzki do spodu fundamentu lub betonu podkładowego - jeżeli jest on wykonywany. Głębokość na jakiej należy posadowić fundament, zależy od wielu czynników związanych z warunkami gruntowymi, konstrukcją obiektu oraz zabudową przyległego terenu.

Fundamenty płytowe projektuje się w przypadkach gdy obciążenia fundamentów w stosunku do nośności podłoża wymagają stosowania stóp lub ław fundamentowych o wymiarach pokrywających znaczną część powierzchni zabudowy. Posadowienia na płytach stosowane są także w przypadku wysokiego poziomu wód gruntowych, gdy płyta wraz z zewnętrznymi ścianami stanowi szczelną wannę oraz w celu wyrównywania nierównomiernych osiadań podłoża, zwłaszcza zachodzących lokalnie.

Fundamenty skrzyniowe, stosowane w budynkach wysokich oraz na podłożach silnie odkształcalnych, są konstrukcją złożoną z płyty fundamentowej i połączonych z nią konstrukcyjnie ścian lub żeber oraz płytą górną – fundament skrzyniowy zamknięty. Stosuje się również fundamenty skrzyniowe otwarte, bez płyty górnej. 

Studniami nazywa się ciężkie skrzynie cylindryczne lub prostopadłościenne wykonane zwykle z betonu, żelbetu lub cegły, rzadziej z drewna, stali i żeliwa. Stosuje się je w przypadku fundamentów głębokich dla gruntów słabych, jako filary mostowe i dla wykonania pomieszczeń podziemnych (np. przepompowni ścieków).

Określenie maksymalnej głębokości przemarzana gruntu jest jednym z podstawowych elementów prawidłowego projektowania większości obiektów budowlanych. Przemarzanie gruntu to okresowe zjawisko zamarzania wody w gruncie.

Opinia geotechniczna powinna ustalać przydatność gruntów na potrzeby budownictwa oraz wskazywać kategorię geotechniczną obiektu budowlanego. Opinie geotechniczna opracowuje się w przypadku obiektów budowlanych wszystkich kategorii geotechnicznych.

Ruszty fundamentowe stosuje się jako fundamenty słupów w obiektach wrażliwych na nierównomierne osiadania podłoża. Jest to układ krzyżujących się belek o założonej sztywności i odpowiednio zaprojektowanej nośności na zginanie. Mogą one ograniczyć w pewnym zakresie odkształcenia konstrukcji wywołane lokalnymi różnicami osiadań podłoża w obiektach o małych obciążeniach.

W normie podano uproszczone procedury projektowania cieplnego posadowień budynków, pozwalające na uniknięcie występowania wysadzin mrozowych. Norma dotyczy fundamentów na gruntach wysadzinowych oraz obejmuje budynki z podłogami typu płyta na gruncie i podłogami podniesionymi, a także budynki ogrzewane i nieogrzewane.

Podatność gruntu na działanie mrozu zależy od właściwości gruntu, jego uwarstwienia oraz poziomu wód gruntowych.