Zgodnie z normą PN-ISO 9836:2015-12 powierzchnia nieużyteczna jest to część powierzchni budynku, która ze względu na swe właściwości (np. brak oświetlenia światłem dziennym) lub elementy budynku (np. słup, krzywizna ściany, przebieg drogi ewakuacyjnej wymagany przepisami, a zbędny i nie potrzebny dla normalnej komunikacji) nie nadaje się do:
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie wprowadza klasyfikację budynków wg wysokości. Wprowadzono podział budynków na cztery grupy w celu doprecyzowania zawartych w rozporządzeniu wymagań technicznych i użytkowych.
Zgodnie z normą PN-ISO 9836:2015-12 obszar ingerencji w budynku jest to lokalne zaburzenie obrysu pomieszczenia budynku, uniemożliwiające efektywne wykorzystanie powierzchni przy ścianie lub innym regularnie występującym elemencie budynku (np.: pilaster, grzejnik, instalacja wodociągowa lub kanalizacyjna prowadzona przy ścianie).
Ogólne zasady systematyzujące wymiarowanie i obliczanie powierzchni w budynkach zawarte są w normie PN-ISO 9836 Właściwości użytkowe w budownictwie - Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych.
Powierzchnia usługowo-techniczna jest to część powierzchni netto budynku, która jest przeznaczona na usytuowanie urządzeń technicznych oraz instalacji służących do obsługi budynku lub jego części.
Wskaźniki powierzchniowe i kubaturowe budynków a także wskaźniki mieszane powierzchnio-kubaturowe są szeroko wykorzystywane w budownictwie do liczbowego określania parametrów budynków oraz przy porównywaniu budynków.
Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie określa wymagania jakie powinny spełniać pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi w zakresie wysokości pomieszczeń, poziomu podłogi oraz szerokości i wysokości drzwi wewnętrznych
Zasady jakie powinny być zachowane przy usytuowaniu budynku na działce budowlanej uregulowane zostały w rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Dotyczą one odległości między budynkami i urządzeniami terenowymi oraz odległości budynku i urządzeń terenowych od granic działki i od zabudowy na sąsiednich działkach budowlanych.
Wysokość budynku mierzy się od poziomu terenu przy najniżej położonym wejściu do budynku lub jego części, znajdującym się na pierwszej kondygnacji nadziemnej budynku, do górnej powierzchni najwyżej położonego stropu, łącznie z grubością izolacji cieplnej i warstwy ją osłaniającej bez uwzględniania wyniesionych ponad tę płaszczyznę maszynowni dźwigów i innych pomieszczeń technicznych, bądź do najwyżej położonego punktu stropodachu, lub konstrukcji przekrycia budynku znajdującego się bezpośrednio nad pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi.
Pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi to pomieszczenia mieszkalne, pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt chorych w budynkach służby zdrowia oraz przeznaczone na stały pobyt dzieci i młodzieży w budynkach oświaty, a także pomieszczenia przeznaczone do przechowywania produktów żywnościowych (tzw. pomieszczenia kategorii A) oraz pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi w budynkach użyteczności publicznej inne od wcześniej wymienionych, pomieszczenia pomocnicze w mieszkaniach (tzw. pomieszczenia kategorii B).