Powierzchnia użytkowa budynku to powierzchnia, która służy do zaspokajania potrzeb bezpośrednio związanych z przeznaczeniem budynku lub jego części (np. kuchnia i sypialnia w budynku mieszkalnym). Powierzchnię użytkową należy podzielić na powierzchnię użytkową podstawową i pomocniczą w zależności od tego, czy przeznaczenie danej części powierzchni budynku jest zgodne z jego podstawowym przeznaczeniem, czy też z funkcją uzupełniającą to przeznaczenie.

Powierzchnia wewnętrzna budynku - jest to suma powierzchni wszystkich kondygnacji budynku, mierzona po wewnętrznym obrysie przegród zewnętrznych budynku w poziomie podłogi, bez pomniejszenia o powierzchnię przekroju poziomego konstrukcji i przegród wewnętrznych, jeżeli występują one na tych kondygnacjach, ale z powiększeniem o powierzchnię antresoli.

Pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi to pomieszczenia mieszkalne, pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt chorych w budynkach służby zdrowia oraz przeznaczone na stały pobyt dzieci i młodzieży w budynkach oświaty, a także pomieszczenia przeznaczone do przechowywania produktów żywnościowych (tzw. pomieszczenia kategorii A) oraz pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi w budynkach użyteczności publicznej inne od wcześniej wymienionych, pomieszczenia pomocnicze w mieszkaniach (tzw. pomieszczenia kategorii B).

Wysokość budynku mierzy się od poziomu terenu przy najniżej położonym wejściu do budynku lub jego części, znajdującym się na pierwszej kondygnacji nadziemnej budynku, do górnej powierzchni najwyżej położonego stropu, łącznie z grubością izolacji cieplnej i warstwy ją osłaniającej bez uwzględniania wyniesionych ponad tę płaszczyznę maszynowni dźwigów i innych pomieszczeń technicznych, bądź do najwyżej położonego punktu stropodachu, lub konstrukcji przekrycia budynku znajdującego się bezpośrednio nad pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi.

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie wprowadza klasyfikację budynków wg wysokości. Wprowadzono podział budynków na cztery grupy w celu doprecyzowania zawartych w rozporządzeniu wymagań technicznych i użytkowych.

Zasady jakie powinny być zachowane przy usytuowaniu budynku na działce budowlanej uregulowane zostały w rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Dotyczą one odległości między budynkami i urządzeniami terenowymi oraz odległości budynku i urządzeń terenowych od granic działki i od zabudowy na sąsiednich działkach budowlanych.

Powierzchnia zabudowy budynku to powierzchnia terenu zajęta przez budynek w stanie wykończonym, wyznaczona przez obrys zewnętrznych krawędzi budynku w poziomie terenu.

Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie określa wymagania jakie powinny spełniać pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi w zakresie wysokości pomieszczeń, poziomu podłogi oraz szerokości i wysokości drzwi wewnętrznych

Szczegółową lista obiektów budowlanych z podziałem na kategorie zawiera załącznik do ustawy prawo budowlane. Do każdej kategorii obiektu budowlanego przyporządkowany jest współczynnik kategorii oraz współczynnik wielkości obiektu.

Wskaźniki powierzchniowe, kubaturowe i powierzchniowo - kubaturowe służą do liczbowego wyrażania parametrów związanych z funkcjonowaniem budynku. Wskaźniki te należy określać i obliczać zgodnie z aktuaną normą PN-ISO 9836:2015-12. Uzyskuje się je z pomiarów rzutów i przekrojów budynku, a ich jednostki wynikają z rodzaju obliczanego wskaźnika: m², m³, m²/m², m³/m³, m²/m³, m³/m².