Hałasem instalacyjnym określa się hałas, którego źródłem są instalacje i urządzenia stanowiące wyposażenie techniczne budynków, w rozumieniu przepisów rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (dział IV). Zgodnie z PN-B-02151-2 przy ocenie poziomu hałasu instalacyjnego uwzględniany jest wyłącznie hałas pochodzący od źródeł zlokalizowanych w ocenianym budynku lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie.

Moc akustyczna (P) jest ilość energii wysyłanej przez źródła dźwięku w jednostce czasu [W].

Szum akustyczny jest to dźwięk, którego widmo jest zrównoważone w zakresie słyszalności (albo w większości zakresu słyszalności), co oznacza że nie występują zauważalne, gwałtowne zmiany jego wysokości i głośności (tzw. peaki).

Poziom tła akustycznego (poziom tła hałasu, poziom szumu tła) jest to zmierzony poziom ciśnienia akustycznego w pomieszczeniu odbiorczym (lub środowisku) ze wszystkich źródeł innych niż źródło badane (np. głośnik w pomieszczeniu źródłowym/nadawczym) – tzn. gdy badane źródło hałasu nie pracuje, jest wyłączone i nie emituje żadnych dźwięków.

Pojęcia hałas ustalony i hałas nieustalony zostały zdefiniowane w normie PN-B-02151-2:1987 Akustyka budowlana - Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach - Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach.

Głównym zagrożeniem klimatu akustycznego w Polsce jest hałas komunikacyjny, szczególnie drogowy, a coraz mniejsze znaczenie ma hałas przemysłowy. Zwiększa się oddziaływanie hałasu związanego z rozwojem komunikacji lotniczej, w większości ograniczonego do obszarów położonych wokół lotnisk.

Hałas to dźwięk, który jest odbierany (subiektywnie) przez słuchającego jako dźwięk niepożądany. Ta ocena zależy od nastawienia psychicznego, rodzaju zajęcia  (przy wykonywaniu czynności wymagających dużej koncentracji nawet bardzo ciche dźwięki odbierane są jako hałas), czasu jako pory dnia (np. w nocy) czy też długotrwałości, przyczyn (obce dźwięki są częściej odbierane jako hałas).
Hałas jest to ważony poziom ciśnienia akustycznego mierzony w [dB]. Aby podczas pomiaru hałasu wskazywana wartość była w przybliżeniu proporcjonalna do subiektywnie odczuwanej głośności stosuje się filtry do niskich i wysokich częstotliwości.

Hałasem instalacyjnym określa się hałas, którego źródłem są instalacje i urządzenia stanowiące wyposażenie techniczne budynków, w rozumieniu rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (dział IV). Zgodnie z PN-B-02151-2 przy ocenie poziomu hałasu instalacyjnego (wytwarzanego przez urządzenia wyposażenia technicznego budynku) uwzględniany jest wyłącznie hałas pochodzącego od źródeł zlokalizowanych w ocenianym budynku lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie.

Widmowy wskaźnik adaptacyjny jest to wartość [dB], którą należy dodać do jednoliczbowego wskaźnika ważonego (np. R_w), aby uwzględnić charakterystyki poszczególnych widm hałasu.
W PN-EN ISO 717-1 określono dwa widmowe wskaźniki adaptacyjne: C i C_tr .

Norma PN-B-2151-5 umożliwia dobrowolną klasyfikację akustyczną budynków mieszkalnych wielorodzinnych, szeregowych i bliźniaczych o podwyższonym standardzie akustycznym, jak też tych które spełniają tylko wymagania obowiązkowe.