Ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów określa jakie działania mające na celu poprawę efektywności energetycznej można uznać za przedsięwzięcia termomodernizacyjne a jakie za przedsięwzięcia remontowe.

Zakres audytu energetycznego lokalnego źródła ciepła został określony w rozporządzeniu w sprawie szczegółowego zakresu i form audytu energetycznego oraz części audytu remontowego, wzorów kart audytów, a także algorytmu oceny opłacalności przedsięwzięcia termomodernizacyjnego

Zakres audytu energetycznego lokalnej sieci ciepłowniczej został określony w rozporządzeniu w sprawie szczegółowego zakresu i form audytu energetycznego oraz części audytu remontowego, wzorów kart audytów, a także algorytmu oceny opłacalności przedsięwzięcia termomodernizacyjnego

Zasady weryfikowania audytu energetycznego i remontowego zostały opisane w rozporządzeniu w sprawie szczegółowego sposobu weryfikacji audytu energetycznego i części audytu remontowego oraz szczegółowych warunków, jakie powinny spełniać podmioty, którym Bank Gospodarstwa Krajowego może zlecać wykonanie weryfikacji audytów.

Definicja wskaźnika kosztu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego zawarta została w ustawie o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków.

Ulepszeniu termomodernizacyjnym to działanie techniczne składające się na przedsięwzięcie termomodernizacyjne w budynku, lokalnej sieci ciepłowniczej lub lokalnym źródle ciepła, mające na celu oszczędność energii.

Audyt remontowy to opracowanie określające zakres oraz parametry techniczne i ekonomiczne przedsięwzięcia remontowego, stanowiące jednocześnie założenia do projektu budowlanego.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki dokonuje wyrywkowej weryfikacji otrzymanych audytów efektywności energetycznej. Dane i metody, które mogą być wykorzystywane przy weryfikacji uzyskanych oszczędności energii określa rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu sporządzania audytu efektywności energetycznej oraz metod obliczania oszczędności energii.

Jednostki sektora publicznego powinny pełnić wzorcową role w zakresie efektywności energetycznej zgodnie z Dyrektywą 2012/27/UE. Państwa członkowskie powinny zapewnić warunki, aby instytucje rządowe nabywały jedynie produkty, usługi i budynki o bardzo dobrej charakterystyce energetycznej, o ile zapewniona jest przez to opłacalność, wykonalność ekonomiczna, większe zrównoważenie, przydatność techniczna, a także odpowiedni poziom konkurencji.

Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa wpisuje osobę spełniającą wymagania, na jej wniosek, do wykazu osób uprawnionych do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej.