Anizotropia muru wymaga rozpatrywania jego wytrzymałości na ścinanie niezależnie dla dwóch kierunków ortogonalnych.
Wytrzymałość charakterystyczną muru na ścinanie w kierunku równoległym do spoin wspornych - f_vk oraz w kierunku prostopadłym do spoin wspornych - f_vvk  określa się na podstawie wyników badań elementów próbnych. Badania należy przeprowadzać zgodnie z normą EN 1052-3. Wyniki badań stanowiące podstawę określenia wytrzymałości muru mogą pochodzić z badań przeprowadzonych dla określonego przedsięwzięcia lub być przyjęte z bazy danych.

Wytrzymałość charakterystyczną muru na ściskanie - f_k określa się na podstawie wyników badań elementów próbnych. Badania należy przeprowadzać zgodnie z normą EN 1052-1. Wyniki badań stanowiące podstawę określenia wytrzymałości muru mogą pochodzić z badań przeprowadzonych dla określonego przedsięwzięcia lub być przyjęte z bazy danych.

Obliczeniowa wartość cieplna (współczynnik przewodzenia ciepła lub opór cieplny) jest  to wartość właściwości cieplnej materiału budowlanego lub wyrobu (np. elementu murowego, zaprawy murarskiej, muru) w określonych warunkach zewnętrznych lub wewnętrznych, które mogą być uznane za typowe dla właściwości użytkowych tego materiału lub wyrobu, w przypadku gdy został on zastosowany w komponencie budowlanym (murze).

Spoiny w murze to przestrzenie pomiędzy powierzchniami elementów murowych wypełnione zaprawą na całej powierzchni styku elementów, na częściach tych powierzchni lub niewypełnione zaprawą. W zależności od położenia spoin w murze, rodzaju zastosowanej zaprawy oraz stopnia wypełnienia spoiny zaprawą, w PN-EN 1996-1-1 wyróżnia się typy spoin, które wpływają na właściwości muru.

Prawo Hooke’a określające zależność naprężenie-odkształcenie podaje że odkształcenie ciała pod wpływem działającej na nie siły jest proporcjonalne do tej siły.

Miarą odkształcalności termicznej konstrukcji jest współczynnik liniowej odkształcalności termicznej, czyli wielkość jednostkowego odkształcenia przy zmianie temperatury o 1˚K. Zmiany temperatury i ich wielkości, mogą wynikać ze zmian atmosferycznych, z usytuowania względem stron świata, stopnia osłonięcia ścian od wpływu promieniowania słonecznego czy też działania wiatru, ze sposobu użytkowania budynku, sposobu, rodzaju i koloru wykończenia powierzchni zewnętrznych.

Elementy murowe należy układać tak aby wykonany z nich mur zachowywał się jak jeden element konstrukcyjny. W kolejnych warstwach muru, elementy murowe powinny zachodzić na siebie w ten sposób, aby spoiny pionowe (czołowe) były przesuniete wzgledem siebie. Przesunięcie te nazywa się przewiązaniem elementów murowych w murze.

Cecha mechaniczna materiału odpowiadająca jego zdolności do przejmowania oddziaływań (sił, obciążeń, odkształceń) wywołujących w nim stan naprężenia.

Moduł sprężystości muru, E, (moduł odkształcalności liniowej, Moduł Younga) określa zależność względnego odkształcenia liniowego materiału ɛ od naprężeń σ.

Moduł ścinania (moduł odkształcenia postaciowego) G, pokazuje jakich odkształceń postaciowych  (kąt odkształcenia postaciowego  ϴ) dozna konstrukcja pod wpływem naprężenia stycznego o wartości τ.