Strefy pożarowe i ich dopuszczalne powierzchnie

Strefy pożarowe – warunki techniczne

Definicja strefy pożarowej i jej dopuszczalne powierzchnie została zapisana w rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Części budynku wydzielone ścianami oddzielenia przeciwpożarowego w pionie - od fundamentu do przekrycia dachu - mogą być traktowane jako odrębne budynki.

Częścią budynku, stanowiącą strefę pożarową, jest także jego kondygnacja, jeżeli wyjście na klatki schodowe i do szybów dźwigowych w tym budynku:

• zamykane jest drzwiami o klasie odporności ogniowej co najmniej EI 30,
• wyposażone jest w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu,
• zamykane jest drzwiami dymoszczelnymi - w przypadku budynków wysokich (W) i wysokościowych (WW), w których:
  1. klatki schodowe stanowią drogę ewakuacyjną wyłącznie dla stref pożarowych ZL IV,
  2. nie ma przedsionków oddzielających tę strefę pożarową od poziomej drogi komunikacji ogólnej,
  3. każde mieszkanie lub pomieszczenie jest oddzielone od poziomej drogi komunikacji ogólnej drzwiami o klasie odporności ogniowej, co najmniej EI 30,
  4. klatki schodowe są wyposażone w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub samoczynne urządzenia oddymiające uruchamiane za pomocą systemu wykrywania dymu.

Powierzchnia strefy pożarowej jest obliczana jako powierzchnia wewnętrzna budynku lub jego części, przy czym wlicza się do niej także powierzchnię antresoli.

Dopuszczalne powierzchnie stref pożarowych ZL

1. Dopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej ZL, obejmującej podziemną część budynku, nie powinna przekraczać 50% dopuszczalnej powierzchni strefy pożarowej tej samej kategorii zagrożenia ludzi, określonej w tabeli 1 dla pierwszej nadziemnej kondygnacji tego budynku.
2. Zmniejszenie dopuszczalnej powierzchni strefy pożarowej, o której mowa w pkt. 1 nie dotyczy przypadku, gdy wyjścia ewakuacyjne z kondygnacji podziemnej prowadzą bezpośrednio na zewnątrz budynku.
3. Dopuszcza się powiększenie powierzchni stref pożarowych, o których mowa w tabeli 1, z wyjątkiem stref pożarowych w wielokondygnacyjnych budynkach wysokich (W) i wysokościowych (WW), pod warunkiem zastosowania:
   1. stałych samoczynnych urządzeń gaśniczych wodnych - o 100%,
   2. samoczynnych urządzeń oddymiających uruchamianych za pomocą systemu wykrywania dymu - o 100%.
   3. Przy jednoczesnym stosowaniu urządzeń wymienionych w pkt a i b dopuszcza się powiększenie powierzchni stref pożarowych o 200%.
4. Ze strefy pożarowej ZL II o powierzchni przekraczającej 750 m² w budynku wielokondygnacyjnym, powinna być zapewniona możliwość ewakuacji ludzi do innej strefy pożarowej na tej samej kondygnacji.

Dopuszczalne powierzchnie stref pożarowych PM

1. Strefy pożarowe w podziemnej części budynków nie powinny przekraczać 50% powierzchni określonych w tabeli Nr 2.
2. Dopuszcza się powiększenie powierzchni stref pożarowych pod warunkiem ich ochrony:
   1. stałymi samoczynnymi urządzeniami gaśniczymi wodnymi - o 100%,
   2. samoczynnymi urządzeniami oddymiającymi - o 50%.

Przy jednoczesnym stosowaniu urządzeń wymienionych w pkt. a i b dopuszcza się powiększenie stref pożarowych o 150%.

3. W budynku jednokondygnacyjnym lub na ostatniej kondygnacji budynku wielokondygnacyjnego wielkości stref pożarowych PM, z wyjątkiem garaży, można powiększyć o 100%, jeżeli budynek nie zawiera pomieszczenia zagrożonego wybuchem i jest wykonany z elementów nierozprzestrzeniających ognia oraz zastosowano samoczynne urządzenia oddymiające.
4. W budynku jednokondygnacyjnym wielkości stref pożarowych PM, z wyjątkiem garażu, nie ogranicza się, pod warunkiem zastosowania stałych samoczynnych urządzeń gaśniczych wodnych i samoczynnych urządzeń oddymiających.

Dopuszczalne powierzchnie stref pożarowych IN

W przypadku stosowania w budynku ścian silnie rozprzestrzeniających ogień, strefę pożarową należy zmniejszyć do 25% wartości podanej w pkt. 1, a w przypadku jednokondygnacyjnego budynku przeznaczonego do hodowli bezściółkowej, strefę ogranicza się do 5000 m².

rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie  - § 226 - 231