Poziom tła akustycznego

Tło akustyczne - definicja

Tło akustyczne (pomiarowe tło akustyczne) są to wszystkie dźwięki występujące stale w punkcie pomiarowym podczas badania hałasu, które nie są badanym hałasem i nie są zakłóceniami akustycznymi.

Zakłócenia akustyczne – definicja

Zakłócenia akustyczne (dźwięki niepożądane) są to wszystkie dźwięki występujące przypadkowo podczas pomiarów, które przy prawidłowo przeprowadzanych badaniach hałasu (zgodnie z obowiązującymi normami, instrukcjami obsługi urządzeń pomiarowych itp.) można i należy eliminować w czasie pomiarów.

Pomiar poziomu tła akustycznego

Zgodnie z PN-EN ISO 16283-1 Akustyka - Pomiary terenowe izolacyjności akustycznej w budynkach i izolacyjności akustycznej elementów budowlanych - Część 1: Izolacyjność od dźwięków powietrznych oraz PN-EN ISO 10140-4 Akustyka - Pomiar laboratoryjny izolacyjności akustycznej elementów budowlanych - Część 4: Procedury pomiarowe i wymagania podczas badań akustycznych należy wykonywać pomiary poziomów tła akustycznego, aby sprawdzić czy jest konieczna korekta poziomu tła akustycznego. W tym celu należy przeprowadzić pomiary jego poziomu, aby określić czy i jeżeli tak, to jaki jest wpływ tła akustycznego na wyniki badań.

Podczas pomiarów poziomu tła akustycznego należy zwrócić szczególną uwagę na eliminację dźwięków niepożądanych, które mogą wpływać na jego poziom, takich jak hałas z zewnątrz badanego pomieszczenia, hałas elektryczny w systemie odbiorczym, elektryczne przesłuchy między systemem nadawczym i odbiorczym, urządzenia mechaniczne stosowane do przemieszczania mikrofonu, a także operator w badanym pomieszczeniu tła akustycznego. Podczas pomiarów na wyniki może wpływać np. wciskanie przycisków na mierniku poziomu dźwięku powodując powstawanie niepożądanego sygnału.

Często podczas badań nie ma możliwości wyeliminowania dźwięków obcych, takich jak np. hałasy spoza pomieszczenia badawczego, zakłócenia powstające w aparaturze pomiarowej i zasilającej ją instalacji elektrycznej. W takiej sytuacji wszystkie te hałasy składają się na poziom szumu tła.

W przypadku stwierdzenia występowania wysokiego poziomu tła akustycznego, należy określić poziom dźwięku hałasu emitowanego przez badane źródło, obliczając skorygowany poziom sygnału (emisję hałasu) jako różnicę logarytmiczną zmierzonego poziomu imisji hałasu w punkcie pomiarowym (poziom sygnału z badanego źródła wraz z tłem akustycznym) i zmierzonego osobno tła akustycznego (przy wyłączonym badanym źródle).

Poziom tła akustycznego powinien być o co najmniej 6 dB (a najlepiej więcej niż 15 dB) poniżej poziomu sygnału i szumu tła połączonych w każdym paśmie częstotliwości. Jeżeli różnica poziomów jest mniejsza niż 15 dB, ale większa niż 6 dB, należy obliczyć korekty poziomu sygnału zgodnie z ISO 10140-4:

gdzie:

L to skorygowany poziom sygnału (emisja hałasu) [dB];

L_sb jest połączonym poziomem sygnału i tła akustycznego (imisja hałasu) [dB];

L_b to poziom tła akustycznego [dB].

Jeżeli różnica poziomów jest mniejsza lub równa 6 dB w którymkolwiek z pasm częstotliwości, należy zastosować korekcję 1,3 dB dla każdego pasma częstotliwości, w którym taka sytuacja występuje.

Zgodnie z PN-EN ISO 3382-2 Akustyka - Pomiar parametrów akustycznych pomieszczeń - Część 2: Czas pogłosu w zwyczajnych pomieszczeniach metodą preferowaną jest metoda inżynierska (przedstawiona powyżej), ale dopuszczalne jest również zastosowanie metody precyzyjnej. Wówczas ocenę czasu pogłosu na podstawie krzywej zaniku należy rozpocząć przy poziomie 5 dB poniżej początkowego poziomu ciśnienia akustycznego, a preferowany zakres oceny to 20 dB. Dolny poziom zakresu oceny powinien znajdować się co najmniej 10 dB powyżej całkowitego szumu tła systemu pomiarowego.