Powierzchnia całkowita budynku

Powierzchnia całkowita budynku – definicja

Definicję powierzchni całkowitej budynku można znaleźć w normie PN-ISO 9836 Właściwości użytkowe w budownictwie - Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych. Norma wskazuje w jaki sposób należy obliczać powierzchnie całkowitą.

Powierzchnię całkowitą oblicza się dla każdej kondygnacji oddzielnie oraz w przypadkach, gdy jest to potrzebne, dzieli się na powierzchnie kondygnacji.
Definicję kondygnacji budynku, jak liczyć kondygnacje budynku, można sprawdzić w oddzielnym artykule na stronach naszego portalu.

Dla prawidłowego obliczenia powierzchni całkowitej istotne jest rozróżnienie w ramach budynku:

• powierzchni zamkniętych ze wszystkich stron stałymi przegrodami budowlanymi, które są przekryte;
• powierzchni niezamkniętych ze wszystkich stron stałymi przegrodami budowlanymi do ich pełnej wysokości, które są przekryte (na przykład loggie);
• powierzchni ograniczonych innymi elementami budowlanymi (takim jak np. balustrady, osłony zabezpieczające, poręcze), które nie są przekryte (na przykład balkony).

Obliczanie i pomiary powierzchni całkowitej:

Powierzchnię całkowitą kondygnacji dla celów obliczenia powierzchni całkowitej dzieli się na powierzchnię netto i powierzchnię konstrukcji.

• powierzchnia całkowita każdej kondygnacji (poniżej i powyżej poziomu terenu), mierzona jest na poziomie posadzki, po obrysie zewnętrznym. Uwzględnić należy tynki, okładziny i balustrady.
• powierzchnię kondygnacji przekrytych, które nie są zamknięte stałymi przegrodami budowlanymi lub są jedynie częściowo zamknięte należy obliczać z rzutu poziomego przekrycia;
• nie należy wliczać do powierzchni całkowitej wyprofilowań oraz wnęk i wypustów wynikających z uwarunkowań konstrukcyjnych lub estetycznych, jeżeli nie zmieniają powierzchni netto kondygnacji;
• w przypadku dodawania do siebie powierzchni poszczególnych kondygnacji, dla potrzeb wykonania porównań i oddzielnego obliczania kubatur, należy wyodrębnić różne rodzaje powierzchni.

Podział powierzchni całkowitej budynku

Powierzchnię całkowitą budynku dzieli się na:

• powierzchnię netto budynku, w ramach której wyodrębniona jest:
  • powierzchnia użytkowa;
  • powierzchnia ruchu;
  • powierzchnia usługowa;
• powierzchnię konstrukcji budynku
  • powierzchnia zajęta przez ściany zewnętrzne;
  • powierzchnia zajęta przez ściany wewnętrzne, słupy, ściany działowe, itp.

Według innego podziału powierzchni całkowitej budynku wyodrębniana jest:

• powierzchnia wewnętrzna;
• powierzchnia zajęta przez ściany zewnętrzne.

Schematyczny podział powierzchni całkowitej na poszczególne rodzaje powierzchni wyodrębnione w normie PN-ISO 9836:2015-12 przedstawiono niżej.

Powierzchnia netto budynku - definicja

Powierzchnia netto (netto kondygnacji) jest to powierzchnia w budynku ograniczona przez elementy zamykające pomieszczenia. Elementami zamykającymi mogą być przegrody budowlane oraz elementy ograniczajace. Powierzchnia netto składa się z powierzchni użytkowej, usługowej i ruchu. Powierzchnia netto jest częścią powierzchni całkowitej.

Obliczanie i pomiary powierzchni netto:

• powierzchnię netto określa się oddzielnie dla każdej kondygnacji;
• pomieszczenia o różnych wysokościach np. hole, znajdujące się w obrębie jednej kondygnacji również należy obliczać oddzielnie;
• obliczając powierzchnię netto należy brać pod uwagę wymiary budynku w stanie wykończonym, na poziomie posadzki, z wyłączeniem powierzchni listew przypodłogowych, progów itp.;
• powierzchnie netto kondygnacji przekrytych, które nie są zamknięte stałymi przegrodami budowlanymi lub są jedynie częściowo zamknięte należy obliczać z obrysu rzutu przekrycia;
• do powierzchni netto należy wliczać elementy nadające się do demontażu np.: ścianki działowe typu przepierzenia, rury i przewody;
• do powierzchni netto nie wlicza się powierzchni zajętych przez stałe przegrody budowlane a także powierzchni przejść drzwiowych, otworów okiennych, wnęk i nisz w tych przegrodach

Nie określa się powierzchni netto kondygnacji dla przestrzeni takich jak:

• wewnątrz stropodachów wentylowanych,
• nieużytkowego poddasza, po którym nie można poruszać się w pozycji wyprostowanej, wykorzystywanego na potrzeby utrzymania budynku, konserwacji i napraw;
• pustej przestrzeni pomiędzy dolną częścią budynku a powierzchnią terenu np. kanały przełazowe.

Powierzchnia konstrukcji budynku - definicja

Powierzchnia konstrukcji jest powierzchnią zajętą przez elementy zamykające takie jak ściany konstrukcyjne zewnętrzne i wewnętrzne wraz z powierzchnią słupów, pionów wentylacyjnych, kominów, stałych ścian działowych itp. a także inne powierzchnie niedostępne. Powierzchnia konstrukcji jest częścią powierzchni całkowitej.

Obliczanie i pomiary powierzchni konstrukcji

• obliczenia dla powierzchni konstrukcji wykonuje się dla każdej kondygnacji, jeśli zachodzi taka potrzeba dodatkowo dzieli się ją zgodnie z powierzchniami konstrukcji,
• powierzchnia konstrukcji obliczana jest dla budynku w stanie wykończonym, należy ją mierzyć na rzucie, na poziomie posadzki z wyłączeniem powierzchni listew przypodłogowych, progów, cokołów itp.;
• do powierzchni konstrukcji należy zaliczyć również powierzchnie wnęk i nisz w stałych przegrodach budowlanych oraz powierzchnie przejść drzwiowych i otworów okiennych,
• powierzchnię konstrukcji można obliczać również jako różnicę powierzchni całkowitej i powierzchni netto.