PN-B-02151-2 Akustyka budowlana - Ochrona przed hałasem w budynkach – Część 2: Wymagania dotyczące dopuszczalnego poziomu dźwięku w pomieszczeniach

Norma PN-B-02151-2:2018-01 zastąpiła normę PN-B-02151-02:1987. Jednak w załączniku nr 1 do obowiązującego rozporządzenia o warunkach technicznych jakim powinny odpowiadać budynki, przywołana jest nieaktualna norma PN-B-02151-02:1987 wraz z poprawką PN-B-02151-02:1987/Ap1:2015-05

Zakres ochrony przed hałasem według PN-B-02151-2:2018-01 obejmuje następujące główne grupy hałasu:

1. Hałas pochodzący od urządzeń stanowiących wyposażenie techniczne budynków:
   1. przenikający z pomieszczeń technicznych budynku;
   2. pochodzący od urządzeń instalacyjnych usytuowanych na zewnątrz budynku;
   3. pochodzący od wentylacji mechanicznej, instalacji grzewczej i/lub klimatyzacji i innych urządzeń z nimi związanych;
   4. wywołany użytkowaniem urządzeń instalacyjnych w innych pomieszczeniach;
   5. innych niż urządzenia instalacyjne.
2. Hałas spowodowany działalnością i eksploatacją:
   1. lokali usługowych, w tym wywołany działaniem znajdujących się tam urządzeń;
   2. lokali z muzyką i/lub tańcem w pomieszczeniach usługowych.
3. Hałas pochodzący od nowych urządzeń, które nie były uwzględnione w projekcie budowlanym.

Niniejszą normę stosuje się przy projektowaniu, wznoszeniu, przebudowie i eksploatacji budynków mieszkalnych wielorodzinnych i jednorodzinnych, budynków zamieszkania zbiorowego i budynków użyteczności publicznej.

W normie nie uwzględniono pomieszczeń, dla których wymagania dotyczące ochrony przed hałasem są podyktowane specjalnymi względami użytkowymi, np.: rozgłośnie radiowe i telewizyjne, laboratoria do badań akustycznych.

Zasadnicze różnice między nieaktualną normą PN-B-02151-02:1987, a normą znowelizowaną PN-B-02151-2:2018-01 polegają na:

• zmianie wymagań dotyczących dopuszczalnego poziomu hałasu w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi, którzy znajdują się w budynkach mieszkalnych, budynkach zamieszkania zbiorowego i budynkach użyteczności publicznej, wytwarzanego przez urządzenia wyposażenia technicznego budynku i przez źródła hałasu występujące w lokalach usługowych. Znacznie zaostrzono wymagania dla pory dziennej oraz zaostrzono wymagania dla kuchni i pomieszczeń sanitarnych.
• wprowadzeniu nowych wskaźników hałasu, wyznaczanych wg PN-EN ISO 10052 i PN-EN ISO 16032.
• wyeliminowaniu wymagania podanego w zastępowanej normie, określającego dopuszczalne poziomy dźwięku A hałasu od wszystkich źródeł. Zrezygnowano również z określania dopuszczalnego poziomu dźwięku w pomieszczeniach technicznych, ograniczając wymagania tylko do pomieszczeń chronionych i przeznaczonych na pobyt ludzi.
• wprowadzeniu zamiast poziomu maksymalnego LAS max (wyznaczanego z zastosowaniem czasowej charakterystyki korekcyjnej S (slow) - poziomu maksymalnego LAF max (wyznaczanego z zastosowaniem czasowej charakterystyki korekcyjnej F (fast). W świetle dotychczasowych badań poziom LAF max bardziej odpowiada subiektywnemu odczuciu głośności hałasu, zarówno w pomieszczeniach, jak i w środowisku zewnętrznym. Wprowadzono również cykle operacyjne zamiast czasu odniesienia.