Ogólne zasady obliczeń powierzchni
Ogólne zasady systematyzujące wymiarowanie i obliczanie powierzchni w budynkach zawarte są w normie PN-ISO 9836 Właściwości użytkowe w budownictwie - Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych.
Zasady obliczania powierzchni budynków
- pomiar powierzchni wykonuje się na poziomie podłogi kondygnacji, w świetle wykończonych przegród budowlanych wewnętrznych lub zewnętrznych (czyli razem z tynkami i okładzinami);
- pole powierzchni podaje się w m2 z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, czyli do 0,01 m2;
- pola powierzchni poziomych i pionowych określa się zgodnie z wymiarami rzeczywistymi. Płaszczyzny nachylone wymiaruje się na ich rzutach na umowną płaszczyznę odpowiednio poziomą lub pionową. Uwaga: Do obliczeń zysku i strat ciepła zawsze należy przyjmować rzeczywiste pola powierzchni, a nie ich wymiary w rzucie;
- powierzchnie zewnętrzne niezamknięte ze wszystkich stron np. balkony, tarasy dolicza się do powierzchni mieszkania wykazując oddzielnie powierzchnie: nie przekryte np. balkony i przekryte np. loggie;
- powierzchnię dla pomieszczeń o różnej wysokości w obrębie jednej kondygnacji należy obliczać i podawać oddzielnie.
Powierzchnie kondygnacji budynku
Rozróżnia się następujące powierzchnie kondygnacji budynku (rysunek 1):
- ograniczone elementami budowlanymi (np. balustradami, osłonami zabezpieczającymi, poręczami) lecz nie przekryte stropami np. balkony, tarasy,
- nie zamknięte ze wszystkich stron do ich pełnej wysokości i przekryte stropami np. loggie,
- zamknięte i przekryte ze wszystkich stron ścianami na pełną wysokość kondygnacji np. pokoje.
Powierzchnię kondygnacji budynku która jest w pełni przekryta, częściowo zamknięta lub nie jest zamknięta oraz nie posiada elementów zamykających należy obliczać z rzutu poziomego przekrycia.
Rysunek 1. Rodzaje powierzchni kondygnacji budynków (opis w tekście).
NORMY I PRZEPISY BUDOWLANE