Obliczeniowe wartości cieplne muru i wyrobów murowych

Zgodnie z EN 1745:2012:

λ_design,mas - obliczeniowy współczynnik przewodzenia ciepła muru [W/(m*K)],

λ_design,mor - obliczeniowy współczynnik przewodzenia ciepła zaprawy [W/(m*K)],

λ_design,unit - obliczeniowy współczynnik przewodzenia ciepła elementu murowego [W/(m*K)],

R_design,mas - obliczeniowy opór cieplny muru bez uwzględniania oporów przejmowania ciepła [m² *K/W].

Podstawowa wartość cieplna (współczynnik przewodzenia ciepła lub opór cieplny) jest to wartość właściwości cieplnej materiału budowlanego lub wyrobu w stanie suchym, określona zgodnie z EN 1745:2012 jako podstawa do podawania obliczeniowych wartości cieplnych, gdzie stan suchy jest to stan po suszeniu w warunkach umownych, określonych w odpowiednich normach wyrobu.

λ_10,dry,mat - współczynnik przewodzenia ciepła materiału w stanie suchym, w temperaturze 10ᵒC [W/(m*K)],

λ_10,dry,mas - współczynnik przewodzenia ciepła muru w stanie suchym, w temperaturze 10ᵒC [W/(m*K)],

λ_10,dry,mor - współczynnik przewodzenia ciepła zaprawy w stanie suchym, w temperaturze 10ᵒC [W/(m*K)],

λ_10,dry,unit - współczynnik przewodzenia ciepła elementu murowego w stanie suchym, w temperaturze 10ᵒC [W/(m*K)],

R_dry,mas - opór cieplny muru w stanie suchym [m² *K/W].

Ekwiwalentny współczynnik przewodzenia ciepła (λ_egv) jest to wartość, którą oblicza się dzieląc grubość danego elementu murowego lub  muru przez jego opór cieplny bez uwzględniania oporów przejmowania ciepła [W/(m*K)].

Metody (modele) określania współczynników przewodzenia ciepła elementów murowych w stanie suchym (λ_10,dry,mat)

1. Elementy murowe pełne

• model S1; z załącznika A, EN 1745 (z tablic). Tabelaryczne wartości λ_10,dry,mat określane są tylko na podstawie zależności λ / gęstość),
• model S2; wg pomiarów z badań elementów murowych. Pomiarowe wartości λ_10,dry,mat określane są na podstawie zależności λ / gęstość oraz na podstawie początkowego badania typu λ),
• model S3; wg pomiarów z badań murów, przy założeniu λ_10,dry,mor (zaprawy).

2. Elementy murowe drążone i łączone

• model P1; obliczenia wg załącznika B, EN 1745 z przyjęciem λ_10,dry,mat z badań materiałów (wcześniej wsp. ekwiwalentny λ_egv),
• model P2; obliczenia wg załącznika B, EN 1745, λ_10,dry,mat z tablic z załącznika A, EN 1745 (wcześniej wsp. ekwiwalentny λ_egv),
• model P3; obliczenia wiarygodnym programem komputerowym z przyjęciem λ_10,dry,mat z badań materiałów,
• model P4; obliczenia wiarygodnym programem komputerowym λ_10,dry,mat z tablic z załącznika A, EN 1745,
• model P5; wg pomiarów z badań murów, przy założeniu λ_10,dry,mor (zaprawy).

Obliczeniowe wartości współczynnika przewodzenia ciepła i oporu cieplnego elementów murowych lub zaprawy uzyskuje się (zgodnie z EN ISO 10456) poprzez uwzględnienie współczynników przeliczeniowych wilgoci podanych w załączniku A (EN 1745) dla każdego typu materiału w określonym zastosowaniu:

λ_design = λ_10,dry * F_m lub R_design = (R_10,dry)/F_m

gdzie:

F_m - współczynnik przeliczeniowy konwersji wilgoci.

Procedura 1 (materiały, zaprawy i pełne elementy murowe).

    lub   

gdzie:     

f_u - jest współczynnikiem przeliczeniowym wilgoci, wyrażonym jako ułamek masowy [kg/kg],

f_Ψ - jest współczynnikiem przeliczeniowym wilgoci, wyrażonym jako ułamek objętościowy [m³/m³],

u_design - wilgotność wyrażona jako ułamek masowy [kg/kg],

Ψ_design - wilgotność wyrażona jako ułamek objętościowy [m³/m³].

Procedura 2 (elementy murowe z uformowanymi drążeniami oraz komponenty murowe złożone).

Konwersje wilgoci należy przeprowadzić dla każdego materiału składowego zgodnie z procedurą 1, a następnie wykonać obliczenia programem komputerowym zgodnie z załącznikiem D do EN 1445.

Procedura 3 (elementy murowe z uformowanymi drążeniami) jest alternatywą do procedury 2 – patrz załącznik F do EN 1745.