Leksykon

Ciepło właściwe

Ciepło właściwe materiału (c) określa jaką ilość energii cieplnej należy dostarczyć, aby zwiększyć (lub zmniejszyć) temperaturę jednego kilograma (1 kg) tego materiału o 1ºK.

c = ΔQ / (m * ΔT) [J/(kg*K)]

 

gdzie: 

ΔQ - zmiana ciepła [J]
ΔT – zmiana temperatury [K]
m – masa materiału [kg]

 

Ciepło właściwe służy do określenia ile ciepła może magazynować dany materiał. Im wyższa wartość ciepła właściwego tym wolniej następuje nagrzanie danego materiału.

Ciepło właściwe materiału jest to pojemność cieplna C podzielona przez masę c = C / m

W normie EN ISO 10456:2007 podane są wartości ciepła właściwego dla różnych materiałów i substancji stosowanych w budownictwie.

W przypadku konstrukcji murowych ciepło właściwe należy przyjmować zgodnie z EN 1745.

Ciepło właściwe c jest wielkością charakterystyczną dla danego materiału (substancji) w określonej temperaturze, wilgotności i przy stałym ciśnieniu oraz niezmiennej objętości.

Ciepło właściwe przy stałym ciśnieniu (1000 hPa) oznaczane jest: cp

Ciepło właściwe przy stałej objętości oznaczane jest: cV

materiał

cp     [J/(kg*K)]

Przykładowe wartości ciepła właściwego cp na podstawie
EN ISO 10456:2007 oraz EN 1745:2012 (załącznik A)

grunty: gliny i iły

1670 - 2500

piaski i żwiry

910 - 1180 

beton (gęstości od 1800 do 2400 kg/m3 oraz do 2% zbrojenia)

1000 

elementy murowe (wszystkie rodzaje)

1000  

zaprawy murarskie i tynkarskie (wszystkie rodzaje)

1000 

kamienie naturalne (wszystkie rodzaje)

1000  

dachówki: ceramiczne

800  

dachówki: betonowe

1000  

płytki: ceramiczne/porcelanowe

840  

z tworzyw sztucznych

1000 

szkło

750  

drewno

1600 

metale: stopy aluminium

880 

żeliwo lane

450 

ołów

130 

stal

450 

stal nierdzewna

460  

miedź

380  

tworzywa sztuczne

900 - 2200 

wełna mineralna (szklana, skalna)

1300 

styropian (EPS), polistyren ekstrudowany (XPS)

1300

lód, śnieg

2000  

 

 


 

Normy i przepisy budowlane