Leksykon

PN-EN ISO 10077-1 Cieplne właściwości użytkowe okien, drzwi i żaluzji - Obliczanie współczynnika przenikania ciepła - Część 1: Postanowienia ogólne

W normie podano metody obliczania współczynnika przenikania ciepła okien i drzwi wejściowych składających się z oszklonych i/lub nieprzeźroczystych płycin zamontowanych w ramie, z żaluzjami lub bez nich.

Na podstawie normy PN-EN-ISO-10077-1 można obliczać współczynnik przenikania ciepła dla:

  • różnych typów oszklenia (szkło lub tworzywo sztuczne, oszklenie pojedyncze lub wielokrotne, z powłokami o niskiej emisyjności lub bez nich oraz z przestrzeniami wypełnionymi powietrzem lub innymi gazami);
  • paneli nieprzeźroczystych w obrębie okien lub drzwi;
  • różnych typów ram (drewniane, z tworzywa, metalowe z barierą cieplną lub bez niej, metalowe z punktowymi metalowymi połączeniami oraz wykonane poprzez połączenia dowolnych materiałów);
  • przypadków gdy dodatkowy opór cieplny wywołany jest przez różnego rodzaju żaluzje, zależnie od ich przepuszczalności powietrza.
 
Współczynnik przenikania ciepła okien dachowych i innych projekcyjnych okien można obliczyć jeżeli współczynniki przenikania ciepła poszczegónych elementów ram określono przez pomiar lub obliczenie komputerowe.
 
W załącznikach podano wartości współczynnika ciepła oszklenia, ram i żaluzji. W obliczeniach nie uwzględnia się wpływu mostków cieplnych przylg oraz połączeń między ramą okna czy drzwi z innymi elementami budynku.
 
Obliczenie nie obejmują:
  • efektów promieniowania słonecznego;
  • przenoszenia ciepła spowodowanego nieszczelnościami;
  • obliczeń kondensacji;
  • wentylacji przestrzeni powietrznych w oknach podwójnych i zespolonych;
  • części otaczających okno wykuszu.
 
Dokumentu nie stosuje się do:
  • ścian osłonowych i innego oszklenia konstrukcyjnego;
  • drzwi przemysłowych, handlowych i garażowych.